Δ.Ι.Αντωνίου – Οι Κακοί Έμποροι

ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ (1939)

Οι Κακοί Έμποροι

Κύριε, άνθρωποι απλοί
πουλούσαμε υφάσματα,
(κι η ψυχή μας
είταν το ύφασμα που δεν τ’ αγόρασε κανείς).
Την τιμή δεν κανονίζαμε απ’ την ούγια
η πηγή και τα ρούπια είταν σωστά
τα ρετάλια δεν τα δώσαμε μισοτιμις ποτέ:
η αμαρτία μας.
Είχαμε μόνο ποιότητας πραμάτεια.
Έφτανε στη ζωή μας μια στενή γωνιά
-πιάνουν στη γη μας λίγο τόπο τα πολύτιμα-.
Τώρα με την ίδια πήχη που μετρήσαμε
μέτρησε μας· δε μεγαλώσαμε το εμπορικό μας·
Κύριε, σταθήκαμε έμποροι κακοί!

Εκδ. Ερμής
Αθήνα 1998
Σελ. 40

Η γνωριμία με τον ποιητή…
Γνωρίσαμε τον ποιητή αυτόν της θάλασσας όπως θα γνωρί­ζαμε έναν ξεχασμένο από χρόνια παππού ή έναν ξενιτε­μένο θείο που γύρισε. Πριν δυο τρία περίπου χρόνια, αρχίσαμε να ταξιδεύουμε σε καινούριες θάλασσες, στο φιλόξενο ρετι­ρέ της οδού Αχαρνών, ανακαλύπτοντας πως ένας αληθινός καπετάνιος μπορεί να ταξιδεύει ακόμη και καθηλωμένος σε μια πολυθρόνα.

[…]Η ποίηση του μας προκαλεί σήμερα να τη γνωρίσουμε. Να την ανακαλύψουμε. Φτάνει ν’ απλώσουμε το χέρι μας για να γίνει δική μας. Όμως μας προσφέρεται χωρίς παρα­κάλια. Χωρίς καν νεύματα! Σαν ένα κλειστό στρείδι στο σκοτεινό βυθό που από εμάς απαιτεί να το ανακαλύψουμε. Να το ανοίξουμε!,..

Από πού έρχονται άραγε οι ποιητές:

Ο Αντωνίου πάντως φαίνεται πως ήρθε από το φωτει­νό νησί της αλήθειας που κρύβουμε όλοι μέσα μας. Και. σ’ αυτό, νομίζουμε, ξαναγύρισε. Μόνο που «φεύγοντας» και πάλι για εκεί «μακριά», «πήρε»… «την απόσταση» του…

Μανόλης Μαυρολέων

πηγή